Heb je een leervraag over ‘people skills’ - die menselijke vaardigheden - die nodig zijn om inclusief te werken in een superdiverse omgeving? Zoals dialogisch en verbindend communiceren, interculturele communicatie, participatief werken …? Wil je meer te weten komen over welke succesfactoren een organisatie inclusief maken? Of hoe je in wijken en semi-publieke ruimten aan verbinding werkt? 

Leren doe je best als het geleerde bouwt op wat je al kent en weet. Er zit een hele bibliotheek bij de mensen die in de praktijk werken of degenen die de praktijk ervaren.

Vertrekken van hetgeen aanwezig is in de organisatie of het netwerk.
Dat is voor mij de basis voor een vorming of training die ondersteunt wat in de organisatie gebeurt,  die op maat is van de deelnemers en die  inspeelt op hun interesses en waarden. Aan het eind van het leermoment ligt er best een ontwerp om de inzichten uit de gezamenlijke denkoefening nadien in de praktijk te brengen.

Een groep vrijwilligers, die na de professionele loopbaan zinvol wil bezig zijn, zet zich in voor conversatielessen Nederlands met nieuwkomers in België. Hun enthousiasme om te helpen heeft jammer genoeg een keerzijde: de nieuwkomers worden overdonderd met informatie en communicatie die vooral een richting uitgaat.

Voor een vorming is er bij de vrijwilligers niet veel animo. Er is wel nood aan materiaal en inspiratie voor de organisatie van de converstatielessen. We vertrekken vanuit die nood en staan stil bij de motivatie van nieuwkomers om taal te leren. Wat zeggen motivatietheorieën (zoals die van Deci en Ryan) daarover en wat herken je daarvan bij jezelf? Als autonomie en een gevoel van competentie zo belangrijk zijn, wat kunnen we hiermee voor de organisatie van de conversatielessen?

De bijeenkomst leidde tot zelfreflectie en de vraag naar een gezamenlijk traject om een heel nieuwe aanpak uit te werken waarbij elk rond de tafel een mondige en gelijkwaardige partner is en waar nieuwkomers het woord voeren, in het Nederlands.